Power to the people

Zo, dat waren even een paar dagen radiostilte vanaf deze kant. Naast dat Chris en ik even flink moesten bijkomen van het gigantische succes van onze crowdfundingactie, liep alles thuis deze week ook lekker druk door.

Wel spookte het de afgelopen dagen zo ongeveer constant door m’n hoofd dat ik snel een bedankblogje moest schrijven voor al die fantastische vrijgevige mensen die ons gesteund hebben.

Maar laat dat nu ook één van de dingen zijn die ik besloten heb niet meer te doen: zoveel mogelijk proberen aan de verwachtingen van anderen te voldoen.

Dus: daar zit ik nu op mijn vrije zaterdagmiddag. Chris is even met de kindjes naar de kinderboerderij, zodat ik even in een rustig huis een stukje kan typen. Fijn!

Want jongens, wat was het een ongelooflijke bedoening afgelopen week. We zetten de crowdfundingactie online met de vurige hoop dat we binnen vier weken toch wel redelijk richting het streefbedrag zouden komen. Maar we hadden echt niet durven denken dat mensen zo snel, veel en massaal zouden doneren.

Ze kwamen uit alle hoeken en gaten vandaan: mensen die we goed kennen, mensen die we een beetje kennen, mensen die we al jaren niet meer hebben gesproken… Zelfs volkomen onbekenden!

Het bijzondere was ook dat wij de actie zelf niet eens wijd hebben verspreid. Chris deelde een bericht op LinkedIn en ik heb hier en daar wat mensen via WhatsApp een berichtje gestuurd.

Blijkbaar was dit genoeg, want het bericht verspreidde zich gewoon zowaar vanzelf. Iets met een vuurtje dat loopt, zeg maar. Dus ook flinke credits voor alle familie, vrienden, bekenden en onbekenden die ons bericht deelden!

Ook ben ik ontzettend blij met de berichten, kaartjes, telefoontjes en andere mooie woorden die we de afgelopen tijd ontvingen.

En hoewel Chris en ik eerst dachten dat mijn wilde, alternatieve plan wat wisselende reacties op zou roepen, blijkt dat veel mensen het idee juist omarmen.

Kortom, we voelen ons in alle opzichten ontzettend gesteund.

En dus, nu komt het er dus echt op aan: ik ga voor een holistische kankerbehandeling naar Duitsland! Mijn aanmelding voor het programma is er inmiddels ook officieel doorheen. 30 juli ga ik ervandoor, om op 25 augustus – hoogstwaarschijnlijk – weer als herboren terug te komen.

Het fijne is dat we met het extra geld dat we hebben binnengehaald ook wat ruimte hebben om alle praktische dingen goed te plannen. Vervoer bijvoorbeeld, en de weekenden dat Chris met de kindjes op bezoek kan komen.

Wie weet gunt Chris het zichzelf ook om af en toe extra oppas in te huren als ik weg ben, of net iets vaker wat eten te bestellen in plaats van te koken (dat moet zelfs, vind ik)! Die arme jongen zit straks tenslotte maar mooi een paar weken met de kinders opgescheept.

De komende tijd staat bij mij in elk geval alles in het teken van zorgvuldige voorbereiding. Daar waar het vroeger ‘tas pakken – en gaan’ was, is dat nu wel even andere koek.

De kindjes kunnen dit weekend in elk geval vast wat wennen: vandaag ga ik er om te beginnen één nachtje vandoor (terwijl ik dit schrijf zit ik inmiddels stiekem al in de trein naar Amsterdam).

Wat ik ga doen? In elk geval iets dat ook helemaal in lijn ligt met het nieuwe pad dat ik voor mezelf aan het uitstippelen ben. Maar hierover later meer!