Wunderbar, yah!
De laatste tijd moet ik regelmatig terugdenken aan een oefening die we deden tijdens onze lesjes lachyoga in het 3E-centrum. Van de lachyoga in het algemeen was ik niet zo’n fan. Maar mijn ervaring leert inmiddels dat in ieder minder leuk ding vaak toch ook iets positiefs zit.
Tijdens de oefening stonden we in een kring en zeiden we de volgende zinnen (met mooie bijpassende beweging):
‘Es geht mir gut!’
(je handen in de lucht, wijsvingers omhoog)
‘Es geht mir sehr gut!’
(handen nog verder in de lucht)
‘Wunderbar…’
(met je handen op je borst kloppen)
‘Yah!!’
(een knie in de lucht, met gebalde vuisten je armen naar je toe trekken)
Deze oefening werd al snel onze eigen groepsyell. Bij elk belangrijk groepsmoment of bij een afscheid kwam hij even om de hoek kijken. Het paste goed bij het gevoel dat in de groep heerste: een flinke dosis positiviteit en uitbundigheid, met een vleugje humor. Heerlijk!
ReiKim
De afgelopen weken werd ik regelmatig overspoeld door dit gevoel van ‘Wunderbar, yah!’. Zoals ik in mijn vorige blog vertelde, was de volgende stap op mijn Spirituele Pad – ja jongens, ik noem mezelf vanaf nu gewoon officieel spiritueel – een tweedaagse cursus Reiki 1.
Reiki is een (zelf)genezingsmethode die werkt met energieoverdracht door middel van handoplegging. Dit herstelt de natuurlijke balans in je lichaam. Je kunt reiki op jezelf toepassen, maar ook op anderen. Zelfs dieren en planten schijnen er baat bij te hebben.
Ik besloot de cursus te doen bij een Reiki Master in een dorpje net buiten Groningen. Op vrijdagavond toog ik voor mijn eerste ‘les’ met de bus richting haar huis, tussen de uitgestrekte Groningse weilanden.
Exclusieve aandacht
Mijn lerares bleek een geweldig fijne vrouw met – ook weer niet toevallig – een soortgelijke ‘gezondheidsgeschiedenis’ als ik. Tijdens deze cursusronde bleek ik haar enige student te zijn. Exclusieve aandacht!
We hadden tijdens de les niet alleen tijd voor reiki, maar ook voor mooie gesprekken. Over onszelf en hoe we in het leven stonden. Alles onder het genot van fijne kruidenthee en zelfgemaakte (verantwoorde) bonbonnetjes.
De rest van de avond bestond uit een reiki-sessie die zij bij mij deed, vervolgens dezelfde sessie die ik op haar mocht oefenen en het belangrijkste: twee inwijdingen in reiki die ik van haar ontving.
Tijdens deze inwijdingen stemt een Reiki Master de student af op de reiki, de universele levensenergie. Na deze inwijdingen staat de verbinding tussen jouw lichaam en deze energie open en kun je het overdragen.
Vaag geleuter
Reiki is typisch zo’n geval van ‘tamelijk vaag geleuter’ als je er nog nooit mee in aanraking bent geweest. Maar het is een prachtige ontdekking als je je er eenmaal in hebt verdiept! Ik wist ook niet wat ik van tevoren moest verwachten en begon daarom met vrij weinig verwachtingen aan de cursus.
En jawel, ik kan zeggen: het was ontzettend bijzonder om dit te ervaren. En dat is het nog steeds, want na de twee lessen behoor ik nu dus tot de gelukkigen die reiki kunnen doorgeven.
Inmiddels ben ik flink aan het experimenteren geslagen. Ik heb reiki op verschillende manieren gebruikt. Bijvoorbeeld bij de hond, die er enorm van ontspant. En bij de kinderen. Zowel bij Jinte als Midas is het me gelukt om ze in een lastige situatie weer rustig en blij te krijgen, alleen door mijn hand een minuutje op hun rug te leggen.
Mijn toverkracht heb ik ook al even getest op een aantal volwassen vrijwilligers. En ja, ook hier blijkt het dus echt iets te doen! In elk geval bij mijzelf. Bij Chris had het dan weer geen overtuigend effect (die mag zich nog even iets meer leren openstellen voor onbekende energieën van buitenaf).
Boeren en scheten
Het grappige is trouwens dat je tijdens een behandeling ook fysiek dingen merkt. Op de een of andere manier moet je lichaam tijdens zo’n behandeling overal lucht kwijt, wat resulteert in een borrelende buik, boeren en scheten. Hoogst interessant.
De komende weken blijf ik flink met reiki oefenen en testen. Mijn doel is om over een paar maanden een vervolgcursus te doen, waarmee ik m’n reiki-skills nog verder kan uitbreiden. En wie weet schop ik het uiteindelijk ooit nog tot Reiki Master.
Klinkt best goed, toch?
Life 2.1
Tijdens de weken in Duitsland heb ik (mezelf) een hoop dingen (aan)geleerd die ik hoopte mee te kunnen nemen naar huis. Nu is dit niet bij alles zo perfect gelukt als ik zou willen, maar ik heb toch flink wat weten door te voeren in m’n dagelijks leven. Een overzichtje:
Ik trap nog steeds elke dag af met een zuurkoolsapje en een bakje kwarkmix à la Budwig, vergezeld door een kopje kruidenthee. Vroeger was het verlangen naar een vers kopje koffie wat me in de ochtend uit bed dreef. Dit blijkt alleen niet de meest gezonde ontbijtoptie te zijn.
Gelukkig is nu alleen de geur ervan al genoeg, als Chris een bakje voor zichzelf zet.
Helemaal koffieloos leef ik trouwens nu ook weer niet. Af en toe gun ik mezelf een extra speciaal kopje. Gezellig in het weekend of als ik een koffiebar ben. Het moet tenslotte wel leuk blijven.
O ja, die andere manier van koffieconsumptie zit ook al aardig ingebakken in m’n routine. Niet elke dag, maar ik hang toch zo’n twee keer peer week wel even aan de slang.
Uitermate verkwikkend.
Zenmomentje
Het lukt me tegenwoordig (bijna) elke dag om minstens één keer te mediteren. Nu nog via m’n telefoon onder begeleiding van mijn grote vriend Andy, daar wordt het net iets gezelliger van. Maar het zal vast niet lang meer duren voor ik getraind genoeg ben om zelfstandig mijn dagelijkse Zenmomentje te pakken.
Daarnaast probeer ik elke dag een paar keer kort stil te staan bij wat ik aan het doen ben, of even te focussen op mijn ademhaling. Ook lekker mindful.
Zoals ik al vertelde doe ik elke dag een portie reiki, en waar nodig af en toe een EFT’tje. Ook in De Helende Reis heb ik me intussen verder bekwaamd. Ik heb alle boeken in huis gehaald, waaronder De Helende Reis voor kinderen.
Jinte bereidde ik alvast een beetje voor op het concept. Die kan ongetwijfeld ook wel eens een reisje gebruiken. En ik heb een grotemensensessie mogen doen bij een vriendin, die wonderbaarlijk goed uitpakte. Precies als in het boek. Potverdorie!
Visioenen in de slaapkamer
Affirmaties – ook zo’n ding waar ik me toch maar aan ben gaan wagen. Elke dag lach ik even naar mezelf in de spiegel, vertel ik dat ik van mezelf houd en dat ik ‘opensta voor onvoorwaardelijke liefde’.
Ach, waarom niet?
Ook het vision board dat ik in Duitsland maakte, hangt sinds een week of twee pontificaal in onze slaapkamer. Regelmatig ga ik er een paar minuutjes voor staan om de visioenen in m’n brein weer even te reactiveren.
Avondoefeningen
Een andere tip uit Duitsland was het maken van een zogenaamd night book: een flipboekje in meeneemformaat. Het gaat hier wederom om een knip- en plakwerkje van de dingen waar ik in mijn leven naar streef.
Alles is gerangschikt per categorie, vergezeld door helder(ziend)e teksten. Het idee is dat je dit boekje er elke avond even bij pakt, en visualiseert wat erin staat. Het boekje is nog in de maak, maar zal ongetwijfeld ook snel op m’n kussen liggen.
Wat ik ook trouw elke avond doe, is de 5 star excercise. Hierbij schrijf je elke avond minstens vijf positieve dingen op die je die dag hebt meegemaakt. Zelfs als het een ongelooflijke kutdag is geweest, valt er altijd wel iets positiefs te bedenken.
Het idee achter de oefening is dat je brein geneigd is om vooral negatieve dingen op te slaan. Met deze oefening leg je de focus aan het einde van de dag juist op de positieve dingen, zodat je de dag goed afsluit.
Een aanrader voor iedereen!
Kinkjes in de kabel
Tot zover de ongekend positieve verhalen. Want het zou gek zijn als ik – naast al die mooie inspirerende dingen – ook niet af en toe wat kinkjes in de kabel zou hebben. Die zijn er, en die deel ik hier dan ook net zo graag.
Waar ik nog steeds af en toe mee worstel, is het vinden (en houden) van de balans tussen mezelf als ‘zelfstandige vrouw’ en mijn rol als toegewijde moeder. Want ik mag dan wel veel aandacht aan mezelf en aan mijn wilde plannen willen besteden – zo makkelijk gaat dat in de praktijk dus niet.
Twee kleine kindjes die om me heen hobbelen hebben daar behoorlijk wat invloed op.
De eerste weken nadat ik terug was, zat ik in een dusdanige high dat ik me hier niet aan stoorde. Ik werd blij van alles, ook van de kinderen. Zelfs als ze voor de zoveelste keer in hun broek plasten of elkaar weer eens de haren uit hun schattige hoofdjes trokken.
Maar, vooral de afgelopen week, toen ik een paar dagen met de kindjes alleen was, merkte ik dat mijn emmer helaas toch nog iets voller zit dan ik zou willen. En inmiddels is hij weer een paar keer overstroomd.
Surfles
Om in watertermen te blijven: het voelt de laatste tijd alsof ik aan het surfen ben, met een grote golf die in m’n nek hijgt. Het surfen zelf geeft een geweldig gevoel. Maar ondertussen weet ik: ik kan surfen wat ik wil, uiteindelijk klap ik wel mooi om.
Tegelijkertijd weet ik dat er daarna een volgende golf komt die me weer hetzelfde goede gevoel geeft. Maar op het moment dat ik omsla, slaat de angst en wanhoop toe. Dan zou ik niets liever willen dan dat gevoel vasthouden.
Gelukkig weet ik inmiddels wel dat ik relatief snel weer op m’n surfboard stap. Ik blijf niet hangen, om overspoeld te worden door de zee. Waar ik eerder enorm in de negatieve sleur kon blijven steken, is er nu maar iets kleins voor nodig is om weer naar boven te klimmen.
En bovendien: voordat ik naar Duitsland ging, waren het babygolfjes waar ik op surfte. De golven waar ik nu op zit, zijn soms wel metershoog. Veel beter! Met als keerzijde dat de klap ook harder is als ik weer naar beneden donder – dat dan weer wel.
Van golf naar golf
Op dit moment heb ik het gevoel dat ik in een overgangsperiode zit, waar ook een deel frustratie uit voortkomt. Ik ben weliswaar als een gek bezig om mijn Life 2 te bouwen, maar ik ben nog niet waar ik wezen wil.
Er zitten veel goeie ideeën in de pijplijn, maar uitgevoerd zijn ze nog niet. Nog even geduld dus. Wie weet spring ik straks gewoon als een malle van golf naar golf.
Benieuwd naar de wilde plannen die ik op stapel heb staan? Daarover snel meer!